Het mysterie van de verloren schoenen

Maxime kon gisterenochtend de schoenen niet vinden. Op zich niet zo een ramp zou je denken, trek een paar andere aan en klaar. We vinden ze straks wel weer terug. Ware het niet dat ze gisteren op schoolreis ging naar de Julianatoren in Apeldoorn (ja, vijf jaar en al op schoolreis naar een pretpark!!)Dus wat doe je dan als moeder, de goeie schoenen aan natuurlijk, zodat je geen pijne voetjes krijgt. Maar waar waren ze nu gebleven. Zelf zei ze nog "bij de deur neergezet mama" stonden ze dus niet. Ook niet boven, niet onder de kasten (wat heb je dan veel kasten in huis zeg), niet onder het bed, niet onder ons bed, niet onder de bank, ook niet op de badkamer, ... zolder misschien? Neen ook niet. OK, die klok blijft lopen, en je moet wel op tijd op school zijn, anders is die bus weg zonder haar. Kunnen we niet hebben natuurlijk. Moeder ging al in de stress natuurlijk. We hebben echt het hele huis (en de auto, je weet maar nooit) op zijn kop gezet. Niet te vinden.
Dan maar de gympen aan en op naar school. Nou ze heeft een geweldige dag gehad hoor (op haar gympen) ze heeft zich goed geamuseerd en geen pijne voeten gekregen. (waar maak ik dan zo druk om)
Maar schoenen, neen nog steeds niet terug gevonden.
Komt Bertil thuis 's avonds, hij natuurlijk ook aan het zoeken. Niet in huis, niet in de schuur (je weet het niet hé, waar ze alles neergooien), even in de wc kijken zegt hij. (ik denk nog die is niet goed wijs) En ja hoor. Daar stonden ze. Onder het opstapje. En dan te bedenken dat ik 's ochtends wel onder het opstapje in de badkamer gekeken heb. Maar ze zijn terecht. De verloren schoenen.
En wat denk je, vanochtend,... wil ze even tv kijken op haar kamer (ja ze heeft zo een roze disney prinsessen tv gekregen op het werk bij mij, tweede handje, maar hij doet het goed)is ze de afstandsbediening kwijt. Ggggrrrr.... ik ben gauw naar beneden gegaan, ik dacht niet weer dat gedoe mevrouwtje. Uiteindelijk lag hij naast de tv, maar ze kon hem zelf niet zien op die hoogte.
Zo, en nu even rustig een uurtje scrappen. Of zou ik strijken, schoonmaken, wasje draaien, .... Neeeeen scrappen. Ik heb het verdiend.

Groetjes
Chantal

Beetje hectisch hier

Nogal.
Vorige week een heerlijk weekje in Friesland doorgebracht. We waren 12,5 jaar getrouwd. Super huisje gehuurd op een Landal park. Het weer, ja dat was natuurlijk geweldig. We hebben veel leuke dingen gedaan, Pieterburen, Schiermonnikoog, Dokkum, enz. Honderden foto's gemaakt (hoe kan het ook anders, er moet toch gescrapt worden of niet soms)
En dan kom je terug, en heb je eigenlijk zo een beetje zomervakantiegevoel en helemaal geen zin om te gaan werken. Maar ja that's life, we moeten gewoon weer aan de bak.
Gisteren was Maxime jarig. Vijf alweer. Het is net alsof het gisteren was dat ik zo een klein baby'tje vast hield. Eerst op school het feestje gevierd en 's middags haar eerste kinderfeestje. Gelukkig was het mooi weer en konden de dames naar buiten. En mama, die is gesloopt en niet zo een klein beetje. Zondag vieren we de verjaardag voor de familie en de vrienden en dan zijn we weer klaar. oef.
Ik ga eten klaar maken, groetjes, de foto's volgen nog.

Chantal

PS, ik heb nog een vraagje voor Veerle, die laatst een reactie plaatste op mijn blog. Waar woon jij ergens???