woensdag 28 mei 2008

Het mysterie van de verloren schoenen

Maxime kon gisterenochtend de schoenen niet vinden. Op zich niet zo een ramp zou je denken, trek een paar andere aan en klaar. We vinden ze straks wel weer terug. Ware het niet dat ze gisteren op schoolreis ging naar de Julianatoren in Apeldoorn (ja, vijf jaar en al op schoolreis naar een pretpark!!)Dus wat doe je dan als moeder, de goeie schoenen aan natuurlijk, zodat je geen pijne voetjes krijgt. Maar waar waren ze nu gebleven. Zelf zei ze nog "bij de deur neergezet mama" stonden ze dus niet. Ook niet boven, niet onder de kasten (wat heb je dan veel kasten in huis zeg), niet onder het bed, niet onder ons bed, niet onder de bank, ook niet op de badkamer, ... zolder misschien? Neen ook niet. OK, die klok blijft lopen, en je moet wel op tijd op school zijn, anders is die bus weg zonder haar. Kunnen we niet hebben natuurlijk. Moeder ging al in de stress natuurlijk. We hebben echt het hele huis (en de auto, je weet maar nooit) op zijn kop gezet. Niet te vinden.
Dan maar de gympen aan en op naar school. Nou ze heeft een geweldige dag gehad hoor (op haar gympen) ze heeft zich goed geamuseerd en geen pijne voeten gekregen. (waar maak ik dan zo druk om)
Maar schoenen, neen nog steeds niet terug gevonden.
Komt Bertil thuis 's avonds, hij natuurlijk ook aan het zoeken. Niet in huis, niet in de schuur (je weet het niet hé, waar ze alles neergooien), even in de wc kijken zegt hij. (ik denk nog die is niet goed wijs) En ja hoor. Daar stonden ze. Onder het opstapje. En dan te bedenken dat ik 's ochtends wel onder het opstapje in de badkamer gekeken heb. Maar ze zijn terecht. De verloren schoenen.
En wat denk je, vanochtend,... wil ze even tv kijken op haar kamer (ja ze heeft zo een roze disney prinsessen tv gekregen op het werk bij mij, tweede handje, maar hij doet het goed)is ze de afstandsbediening kwijt. Ggggrrrr.... ik ben gauw naar beneden gegaan, ik dacht niet weer dat gedoe mevrouwtje. Uiteindelijk lag hij naast de tv, maar ze kon hem zelf niet zien op die hoogte.
Zo, en nu even rustig een uurtje scrappen. Of zou ik strijken, schoonmaken, wasje draaien, .... Neeeeen scrappen. Ik heb het verdiend.

Groetjes
Chantal

5 opmerkingen:

Unknown zei

Ik zal vast reserve schoenen klaar zetten. ;-))))) Hier gaan ze over twee weken op schoolreis en kamp.

Gr. Lydia

Petra zei

Leuk je te ontmoeten Chantal! Ik ben jaloers op je bijzondere scrap-ontmoetingen!!

Groetjes, Petra

pruts zei

het is de eerste keer dat ik op je blog kom.
heel mooie werkjes !!!!
en wauw je hebt timmeke ontmoet!!!!!
Cd heb ik dit weekend op SAG gezien en het is inderdaad een toffe madam !!! zou ze geen blog hebben?

ps, ik zet je op mijn blogrol als het goed is voor jou

medium4you zei

Beste Chantal,

De redactie van Medium4You heeft uw weblog, A Belgian scrapper in Holland, bezocht en van zijn kwaliteit en originaliteit genoten.

Wij vragen u daarom toestemming om eventueel een paar artikelen op Medium4You te kunnen publiceren, met name het stuk “Het mysterie van de verloren schoenen” dat wij heel interessant vinden.

Medium4You is een actualiteiten site waar ook kunst, humor en gevoelens aan bod komen, en die de bijzonderheid heeft om tweetalig nederlands-frans te zijn.

Medium4You is een gratis website bedoeld voor meningsuiting en debatten, toegankelijk voor iedereen. Deze website wordt ter beschikking gesteld van alle
inwoners van Nederland, België en Frankrijk, in de hoop dat zij zich dit medium van meningsoverdracht, experimenten en avonturen zullen toeëigenen.

Elk artikel wordt gepubliceerd onder de naam die door de auteur wordt gekozen, en ook met verwijzing naar de website in kwestie.

Wij zouden het eveneens appreciëren om met u te corresponderen en op eventuele
vragen die u zou hebben te antwoorden.

Medium4You is volledig gratis en zeer toegankelijk. U kunt de site op elk moment bezoeken, en u zelfs als redacteur laten inschrijven: http://www.medium4you.be

Met vriendelijke groet,

Het redactieteam van Medium4You

redacteurs@medium4you.be

Mich zei

Troost u Chantal, toen ik klein was heeft mijn ma zich ook eens doodgezocht naar mijn schoentjes (ik kon toen blijkbaar net lopen).

Na lang zoeken heeft mijn moeder ze uiteindelijk netjes naar elkaar staand gevonden ... in de koelkast !!!

Hoe ze daar geraakt zijn weet ze tot op de dag van vandaag nog niet, maar blijkbaar moet ik toch op de één of andere manier erin geslaagd zijn de koelkast te openen om die schoenen daar netjes in te parkeren !!