donderdag 22 januari 2009

Ziekenhuis

Gisterenmiddag had Maxime zwemles. Alles ging goed, tot ze in 1 keer het water inviel. Nou geen probleem dacht ik, een zwemleraar trok ze eruit, ze huilde wel, maar mocht even op het bankje zitten, ze wees wel dat het zeer deed tussen de beentjes.
Na de les, afgedroogd, aangekleed, eigenlijk nog niks aan de hand. Zijn we even naar de juwelier gereden, want ze wou gaatjes in de oren voor oorbelletjes.
Tot ze daar zei dat ze ongelofelijk moest plassen. We gaan naar de WC (ik ken in iedere winkel de WC, ze moet altijd) en er allemaal bloed in haar ondergoed zit. En niet zo een klein beetje. ik schrok er heel erg van.
Om een lang verhaal kort te maken, snel naar de dokter gereden, en ja, dan laat ze niet echt goed kijken natuurlijk, maar het bloedde nog steeds heel erg. Doorgestuurd naar het ziekenhuis, richting spoedopname. Daar aangekomen, wisten ze het eigenlijk ook niet goed, dus maar een gynaecoloog bijgeroepen. Nakijken, en ja ze laat eigenlijk door de schrik niet goed kijken. Snap ik natuurlijk wel, zo een kind van vijf weet niet wat er gebeuren gaat.
Toen waren er twee keuzes, de nacht afwachten of het bloeden zou stoppen (no way natuurlijk) of onder narcose brengen en even goed kijken waar het bloeden vandaan komt. Het was voor mij meteen duidelijk. we gaan voor de narcose natuurlijk. Dus vanaf de spoed door naar de kinderafdeling, en dan maar wachten tot zeven uur. Ze moest helemaal nuchter zijn, ze had immers 's middags gegeten en gedronken.
Om zeven uur was het dan zover, ze is onder narcose gegaan, en het was inderdaad wel heel erg nodig. Ze heeft een scheurtje van ongeveer twee centimeter. Nu hebben ze er twee hechtingen in gezet. En meteen een catheter (schrijf je dat eigenlijk zo?) omdat ze niet zou moeten plassen.
We (Maxime en ik) zijn in het ziekenhuis gebleven gisterenavond/nacht.
Vanochtend kwam de gynaecoloog weer checken, en toen mocht de catheter eruit. Moest ze wel eerst kunnen plassen voor we naar huis mochten.
Een heel verhaal dus, even uitglijden in het zwembad! En hoe ze dat nu gedaan heeft, ik weet het niet, zelf zegt ze dat ze even wou voelen hoe koud het was. (ze had al een paar baantjes gezwommen....) ik denk dat ze daar uitgegleden is en verkeer erin gedonderd is.
En nu ligt er een klein ziek meisje op de bank die zich heel zielig voelt. (en af en toe weer praatjes krijgt, dus ik denk dat het de goede kant opgaat.)

Groetjes
Chantal

8 opmerkingen:

Mich zei

Oei zeg, dat moet inderdaad schrikken geweest zijn, zeker als je het ziet bloeden, maar niet goed weet waar het vandaan komt. Kan inderdaad vanalles zijn, inwendig he. Ik kan me voorstellen dat je een aantal uren je nagels hebt afgebeten !!

Ik hoop dat ze snel weer de oude is, en vertroetel ze maar een beetje lekker !!!

Enny zei

O Chantal, wat een vreselijke gebeurtenis ! Ocharme, dat kleine meisje, ze moet toch erge pijn gehad hebben !! Ik wens haar snel beterschap, en dat jullie vlug bekomen van die schrik !!

Anoniem zei

Nou nou getsie wat een verhaal weer. Hoop maar dat het weer beter gaat met Maxime !!!

pruts zei

aiai.
dat moet pijn doen.
ik hoop dat ze zich vlug weer beter voelt

Wendy zei

Oei Chantal, kan het geloven dat het schrikken was. Het was inderdaad een goede beslissing om het onder narcose te laten doen. Zo hebben ze ook direct gezien wat het probleem was. Ik hoop dat alles ondertussen in orde is met je dochtertje.

Unknown zei

Jeetje mina.....Wat zielig....
Doe haar maar een dikke kus!

Anoniem zei

Dat was zeker wel schrikken voor je Chantal! Dat Maxime niet meteen pijn gevoeld heeft? Ik kan me voorstellen dat ze zich zielig voelde, het is ook niet niks voor zo'n klein meisje!
Wens ze maar sterkte van mij.

Marjo.

Unknown zei

Arme Maxime. Wat zal ze een pijn hebben gehad.
Ik las gelukkig dat het al weer wat beter met haar gaat. Ik hoop dat ze gauw een beetje is opgeknapt.

Groetjes, Lydia